Παιχνίδι με τον χώρο

 Τις προάλλες είχα επισκεφθεί ένα παλιό μου φίλο- είχε μετακομίσει πρόσφατα σε ένα πολύ ωραία λειτουργικό και μεγάλο διαμέρισμα, αλλά ο άνθρωπος λόγω της πολλής δουλειάς που είχε δεν είχε προνοήσει από πριν, πώς να διαμορφώσει το χώρο. Αυτοί που έκαναν την μεταφορά, τοποθέτησαν τα έπιπλα όπως και όπου αυτοί θεώρησαν καλό εκείνη τη στιγμή. Μου ανέφερε πως τον απασχολούσε πολύ το θέμα αυτό και σκεφτόταν να ζητήσει τη γνώμη από κάποιο διακοσμητή εσωτερικού χώρου, διότι ήθελε ν’ αλλάξει και λίγο τα χρώματα. Του προτείνω λοιπόν τη βοήθεια μου και του υποσχέθηκα πως την επόμενη μέρα θα του είχα δώσει κάποια λύση και μέσα σε 20 λεπτά πήρα τις απαραίτητες μετρήσεις.

Έτσι κι έγινε λοιπόν- χρησιμοποιώντας απλές γεωμετρικές κατασκευές του τεχνικού σχεδίου, σχεδίασα στο AutoCAD τα αναπτύγματα σε πολύ απλή μορφή, εκτός των επίπλων καί του διαμερίσματος με τα πιο σημαντικά στοιχεία που το αποτελούσαν (εσωτερικός χώρος με τα ανοίγματα των παραθύρων και των θυρών) σε κλίμακα 1:50. Τα τύπωσα πάνω σε λεπτό χαρτόνι, ενώ μετά από 1 ώρα και 10 λεπτά (πάντα χρονομετρώ την εργασία μου..) είχα κατασκευάσει μακέτα που έδειχνε το διαμέρισμα και τα έπιπλα να μπορούν να μετακινούνται. Χρειάστηκε μόνο 10 λεπτά για να βρει ο ίδιος τη σύνθεση που του ταίριαζε, του έδωσα κάποιες συμβουλές πάνω στο θέμα των χρωμάτων και στην αγορά και κατασκευή κάποιων επιπλέον στοιχείων. Σε μια ώρα είχαμε ήδη διαμορφώσει το χώρο- ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε ξοδέψει ολόκληρη μέρα, μετακινώντας μια από δω και μια απ’ εκεί τα βαριά έπιπλα μέχρι να βρούμε τη σωστή και ταιριαστή διάταξη τους σπάζοντας βάζα και φωτιστικά- και πιστέψτε με, στο τέλος ούτε θα καταλήγαμε πουθενά λόγω των πολλών νεύρων που θα είχαμε…

 

Η ‘μακετοποίηση’ του χώρου του οποίου θέλουμε να καταλάβουμε τη σύνθεσή του και τη λειτουργία του, και να τον διαμορφώσουμε ή να τον δείξουμε σε κάποιον και να εξηγήσουμε το γιατί και το πώς, δεν είναι αντικείμενο που μελετούν και χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες του καλλιτεχνικού και δημιουργικού χώρου- θυμάμαι μια μέρα, όταν ήμουν πιτσιρικάς, μου έδωσε ο παππούς να πάρω σε κάποιον επιστολή-τελεσίγραφο για κάτι λεφτά που του χρωστούσε (εννοείτε γιατί εμένα έστειλε..), ο οποίος βρισκόταν 2 γειτονιές παρακάτω. Για να μου εξηγήσει που ακριβώς βρισκόταν αυτός ο κύριος, ο παππούς με το δάχτυλο του άρχισε να χαράσσει πάνω στο χώμα τους γειτονικούς δρόμους και τοποθετώντας μικρές πέτρες μου εξηγούσε- αυτό είναι το σπίτι του Γιάννη του φίλου σου, αυτό το μπακάλικο του κύριου Ανδρέα, εσύ θα πας από δω και θα περάσεις από κει…

η μακέτα θεωρείται ένας από τους τρόπους έκφρασης της ιδέας, μια μέθοδος μετάδοσης πληροφοριών για την φόρμα, τη σύνθεση και τη λειτουργία των αντικειμένων, και με τη διαφορά σε σχέση με το σχέδιο, να βοηθά στο να αντιληφθούμε όχι μόνο την πραγματική θέση των στοιχείων από τα οποία αποτελούνται, αλλά και την πραγματική διάσταση τους και δυναμικότητά τους μέσα στο χώρο…

Θα μου πει κάποιος, πως υπάρχουν τόσα και τόσα προγράμματα που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος στον υπολογιστή για να παρουσιάσει κάτι στο χώρο. Ναι όντως, τα προγράμματα αυτά είναι ευέλικτα, γρήγορα και δίνουν εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Όμως μην ξεχνάμε πως η όλη διαδικασία παρουσίασης μιας ιδέας, είτε αυτή έχει σχέση με οικοδόμηση είτε με κατασκευή μηχανής, ξεκινά από το απλό προσχέδιο με το χέρι, συνεχίζει με το κατασκευαστικό σχέδιο, προχωρά με το σχέδια παρουσίασης δηλαδή ένα σύνολο σχεδίων δισδιάστατης και τρισδιάστατης απεικόνισης με τη χρήση αξονομετρίας και προοπτικού σχεδίου, και καταλήγει στη μακέτα. Τα προγράμματα τρισδιάστατου σχεδιασμού όντως είναι καλά στο να δίνουν μια αποτελεσματική αξονομετρική διάσταση του αντικειμένου, ενώ τα ευέλικτα προγράμματα με την βοήθεια των οποίων μπορείς να μετακινηθείς μέσα στους χώρους από τους οποίους αποτελείται μια κατασκευή, δεν μπορεί να δώσει την πλήρη εικόνα ή να τα καταφέρει να δώσει σε όλους να γίνει αντιληπτό το όλον της κατασκευής. Πρέπει να παραδεχτούμε πως τα άλματα της τεχνολογίας δεν μπορούν να ακολουθηθούν από όλους- κάποιος με ρώτησε κάποτε, πώς είναι δυνατόν να κατανοηθεί ο χώρος και οι ιδιότητές του μέσα από μια οθόνη αΧβ…:::

με προβληματίζουν πολύ, αυτοί που αφιερώνουν ένα χρόνο ‘σπουδών’ στο να μάθουν κάποιο τρισδιάστατο πρόγραμμα σχεδίασης στον υπολογιστή και μετά βγαίνουν στο δρόμο και ‘πουλάνε’ την ιδιότητα του σχεδιαστή, του διακοσμητή εσωτερικού χώρου, του αρχιτέκτονα ή του κατασκευαστή. Πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει την παιδεία και την τριβή στην κατανόηση του χώρου ή να μην ξέρει τα βασικά του τεχνικού και του γεωμετρικού σχεδίου, να τον διαμορφώνει και να τα παίρνει και χοντρά γι’ αυτό…;

Μεγάλες σχολές όπως η γερμανική Bauhaus και η ρωσική Vkhutemas για 1 αιώνα τώρα μελετούν τη σύνθεση και τα στοιχεία του χώρου, όχι με τη χρήση τρισδιάστατων προγραμμάτων, αλλά με γυμνό μάτι, απλές μακέτες και με το φως του ήλιου… Είναι γι’ αυτό που βλέπουμε σήμερα- ας μην χρησιμοποιήσω τη λέξη ‘τερατώδεις’, αλλά μια πιο ήπια- ‘γελοίες’ συνθέσεις σε όλο το φάσμα χρησιμοποίησης τους (ας μην προχωρήσω σε περεταίρω ανάλυση αυτού του θέματος, διότι κάποιοι ίσως να έχουν ενοχληθεί ήδη… σε κάποιο άλλο άρθρο ίσως).

Όπως είχα προαναφέρει, η κατασκευή και η χρήση μακέτας δεν απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε καλλιτεχνικούς δημιουργούς όπως αρχιτέκτονες, διακοσμητές, γλύπτες κ.α και σε διάφορους ειδικούς τεχνικούς επιστήμονες κατασκευαστές. Απευθύνεται σε όλους, όσους θέλουν να δείξουν ή να καταλάβουν κάτι, χρησιμοποιώντας απλά υλικά όπως χαρτί και χαρτόνι (για τα υπόλοιπα υλικά θα μιλήσουμε πιό μετά), και απλές ή πολύπλοκες τεχνικές του τεχνικού σχεδίου για την κατασκευή διάφορων γεωμετρικών σχημάτων τα οποία αποτελούν τον κορμό της κάθε μακέτας- όλα τα τρισδιάστατα στοιχεία της μακέτας, πρώτα σχεδιάζονται σε χαρτί σε δισδιάστατο και στη συνέχεια τους δίνεται η κατάλληλη μορφή. Εδώ πρέπει να πούμε το εξής: οι πιο πολλοί χρησιμοποιούν την έννοια της μακέτας και του μοντέλου με τον ίδιο τρόπο. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γίνει αυτό, στη πραγματικότητα όμως είναι δύο πράγματα….

Συνεχίζεται…