Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός

Η σελίδα με διάφορα θέματα πρακτικού και πρωτότυπου σχεδιασμού- Για σχετικά άρθρα πατήστε εδώ
 Η σελίδα αυτή περιέχει θέματα και παραδείγματα πρακτικού αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα κείμενα.  
schedioforall@gmail.com, στείλε κι εσύ τις δικές σου εμπειρίες....

ΘΕΜΑΤΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ

Α. Βιοκλιματικός σχεδιασμός

1. Απλές αρχιτεκτονικές τεχνικές για την καλύτερη ενεργειακή απόδοση της κατοικίας σας (1ο μέρος)

2. Εργαλεία για τον οικολογικό σχεδιασμό στον κατασκευαστικό κλάδο (1ο μέρος- BREEAM )

3. Εργαλεία για τον οικολογικό σχεδιασμό στον κατασκευαστικό κλάδο (2ο μέρος-GBTool  )

4. Εργαλεία για τον οικολογικό σχεδιασμό στον κατασκευαστικό κλάδο (3ο μέρος-LEED  )

5. Εργαλεία για τον οικολογικό σχεδιασμό στον κατασκευαστικό κλάδο (4ο μέρος- EcoProfile ) 

Διάφορα θέματα

Θέμα: ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΩΝ ΧΩΡΩΝ

1. Εισαγωγή

Στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας οι συνθήκες διαβίωσης τείνουν να γίνουν απάνθρωπες.

Τα ίδια όμως πρότυπα ανάπτυξης του δομημένου χώρου ακολουθούνται και στις επεκτάσεις των πολέων αλλά και στην ανάπτυξη οικιστικών συνόλων σε αδόμητες - αγροτικές περιοχές, καθότι τα προβλήματα των πόλεων εξάγονται με ταχείς ρυθμούς και στις υπόλοιπες περιοχές εντείνοντας περισσότερο την διαρκώς αυξανόμενη αλόγιστη χρήση της ενέργειας.

Οι έντονοι ρυθμοί αστικοποίησης έχουν δημιουργήσει πολλαπλά και σοβαρά προβλήματα και αντιθέσεις, τόσο στο εσωτερικό των πόλεων όσο και στη σχέση τους με την αγροτική ενδοχώρα και το φυσικό περιβάλλον.

Ωστόσο, η ανταγωνιστικότητα των πόλεων εξακολουθεί να παραμένει ισχυρή και πέραν της οικονομικής και πολιτιστικής προβολής τους, ενώ καθοριστικός παράγοντας έλξης και αναγνωσιμότητας αυτών είναι οι ελέυθεροι δημίσιοι χώροι και οι λειτουργίες που αναπτύσσονται σε αυτούς, καθώς και η ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος και της ζωής.  

Η εξέλιξη των πόλεων στη χώρα μας στηρίχθηκε σε ένα συγκεντρωτικό μοντέλο ανάπτυξης, που λειτούργησε υπέρ της υπέρμετρης ανάπτυξης του αστικού χώρου σε βάρος της υπαίθρου, υποβοηθούμενο από όλες εκείνες τις παραμέτρους που δημιούργησαν το φαινόμενο της έντονης αστυφιλίας, με αποτέλεσμα την υπερσυγκέντρωση πληθυσμού και δραστηριοτήτων στα μεγάλα αστικά κέντρα, την αυθαίρετη δόμηση, την ανεξέλεγκτη επέκταση του αστικού ιστού σε βάρος του περιαστικού χώρου, των ορεινών όγκων, των δασικών εκτάσεων, των παράκτιων περιοχών, κ.λ.π. και που, στην πραγματικότητα, υπονόμευσε την ορθή διαχείριση του αστικού χώρου.

Κάτω από την ολιγωρία ή την ανοχή της Πολιτείας, οι πόλεις αναπτύχθηκαν με ραγδαίους και - κατά το πλείστον - ανεξέλεγκτους ρυθμούς, χωρίς μέριμνα για ορθολογική κατανομή και οργάνωση των χρήσεων γης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό και με την πολιτική γης που ασκήθηκε, οδήγησε αφ' ενός σε ένταση της δόμησης του κυρίως αστικού χώρου και αφ' ετέρου στην οικιστική εξάπλωση των πόλεων πέραν των ορίων της «νόμιμης πόλης». Έτσι, ελαχιστοποιήθηκε η δυνατότητα έγκαιρης επέμβασης για διασφάλιση γης, απαραίτητης τόσο υπό μορφή ελεύθερων χώρων αναψυχής και πρασίνου, όσο και για την κάλυψη αναγκών κοινωνικού εξοπλισμού και μεταφορικής υποδομής. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός που επιχειρήθηκε, στη συνέχεια, παρά το γεγονός ότι στόχευε στην οργάνωση των χρήσεων και λειτουργιών διαμορφωμένων οικιστικών περιοχών και στον εξοπλισμό τους με τα απαραίτητα έργα κοινωνικής και τεχνικής υποδομής, δεν πέτυχε απολύτως τους σκοπούς τους και κατέλειξε – σχεδόν αποκλειστικά – στη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων και στην ένταξή τους στο σχέδιο πόλης.

Οι πόλεις μας, που είχαν χάσει την περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτισμική τους συνοχή, παρά τις όποιες πολεοδομικές ή/και κυκλοφοριακές παρεμβάσεις δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τις αντιθέσεις τους και συνεχίζουν, συχνά, να παρουσιάζουν μια εικόνα υποβάθμισης, σε ολόκληρο το φάσμα των λειτουργιών τους.  

Δεν υλοποιήθηκαν πλήρως οι βασικοί στόχοι του πολεοδομικού σχεδιασμού, που αφορούν στην ανάπλαση υποβαθμισμένων αστικών περιοχών, στην αύξηση και αξιοποίηση των χώρων πρασίνου και των ελεύθερων δημόσιων χώρων, στη διασύνδεση και ενοποίηση αυτών, στη δημιουργία δικτύου πεζοδρόμων ενταγμένου στους ενοποιημένους αυτούς χώρους και στη διευθέτηση της κυκλοφορίας και στάθμευσης των οχημάτων προς όφελος της συνολικής ενότητας των χώρων. Εξακολουθούν όμως να παραμένουν βασική απαίτηση και προωθούνται σταδιακά μέσω επιμέρους επεμβάσεων, όπου – σε κάθε περίπτωση – πρέπει να εξετάζεται και η δυνατότητα απομάκρυνσης τυχόν οχλουσών εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων, με σκοπό την απόδοση του αντίστοιχου χώρου σε κοινόχρηστες ή κοινωφελείς δραστηριότητες, καθώς και η ενοποίηση πολιτιστικών και άλλων κεντρικών δραστηριοτήτων με σκοπό τη διασύνδεσή τους με άλλες αντίστοιχες της ευρύτερης περιοχής.

Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα – σήμερα – είναι, περισότερο από ποτέ, η συνολική βελτίωση της περιβαλλοντικής εικόνας και της πολεοδομικής λειτουργίας των μεγαλύτερων τμημάτων των πόλεων, ο πολλαπλασιασμός των επιπτώσεων, μέσω της δημιουργίας οικονομιών κλίμακας, κάνοντας χρήση διαθέσιμων χρηματοδοτικών μέσων, η αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός του δικτύου μεταφορών στα κέντρα των πόλεων και στις παραμετρικές ζώνες αυτών, με συνέπεια την αύξηση των μέσων ταχυτήτων, τη μείωση των ρύπων και των αρνητικών επιπτώσεων της διέλευσης συγκοινωνιακών αξόνων μέσα από ευαίσθητες περιβαλλοντικά και πολεοδομικά περιοχές και τέλος η μείωση του αριθμού των ιδιωτικών μέσων μεταφοράς για τις μετακινήσεις μέσα στην πόλη και ανάπτυξη αποτελεσματικού δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς.

Στα μεγάλα αστικά κέντρα με τις υψηλές πυκνότητες, την έλλειψη ελεύθερων χώρων, τον κατακερματισμό των αστικών περιοχών, την εισβολή του αυτοκινήτου η "αγορά" της αρχαιότητας έχει προ πολλού εκλείψει και ο δημόσιος χώρος έχει χάσει τα βασικά χαρακτηριστικά του με αποτέλεσμα να στερούνται οι πόλεις ζωτικών χώρων επικοινωνίας, αναψυχής και ξεκούρασης. Για τους λόγους αυτούς διεκδικούμε όλο και περισσότερο, παράλληλα με το "δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο" και το "δικαίωμα στον ελεύθερο χώρο" και το "δικαίωμα στη φύση".

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες ώστε να ενσωματώσουν τη φύση και να τη φέρουν στην κάθε γειτονιά, να υιοθετήσουν στην καθημερινή ζωή των πόλεων νέες πρακτικές και να διαμορφώσουν νέες συνθήκες με κυρίαρχο στοιχείο την ανάδειξη των ελεύθερων δημόσιων χώρων.

Οι πλέον καινοτόμες παρεμβάσεις στον ιστό των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών πόλεων έχουν γίνει σε δημόσιους ελεύθερους χώρους, που αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» της κοινωνικής ζωής στις πόλεις, τις σηματοδοτούν και τις καθορίζουν προσφέροντας αθροιστικά βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος και των συνθηκών ζωής.

Η ανάπλαση και η διαμόρφωση των υπαίθριων δημόσιων αστικών χώρων γίνεται, ωστόσο, τις περισσότερες φορές, με αποκλειστικά κριτήρια την αισθητική και λειτουργική ανάδειξη αυτών, που στοχεύει στη μεγιστοποίηση της εμπορικής χρήσης των χώρων αυτών, θέτοντας την κοινωνική και περιβαλλοντική παράμετρο ως δευτερεύουσα προτεραιότητα.

Υπαίθριοι χώροι οι οποίοι δεν έχουν καταφέρει να αποτελέσουν σημαντικό πόλο έλξης για τον πολίτη, που βρίσκονται σε τμήματα πυκνοδομημένου αστικού ιστού, υποβαθμισμένου ή όχι, αποτελούν βασική πρόκληση για τους αρμόδιους φορείς σχετικά με την άμεση λήψη πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης και αξιοποίησης αυτών, υπό το πρίσμα ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού των υπαίθριων αστικών χώρων, ακολουθώντας αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού που συντελεί καθοριστικά στη βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος. Και είναι απολύτως βέβαιο ότι ο πολίτης θα αναγνωρίσει και θα εκτιμήσει μια τέτοια προσπάθεια.

2.  Ενέργεια και αστικό περιβάλλον

Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και η ποιότητα ζωής είναι άμεσα συνδεδεμένες με την ενέργεια της οποίας η παραγωγή και κατανάλωση προκαλεί σε ποσοστό 90% την ρύπανση του περιβάλλοντος.

Η ενέργεια αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την οικονομική ανάπτυξη σε τοπικό και εθνικό επίπεδο και προς τούτο μεριμνούμε πλέον τη διασφάλιση μιας ανάπτυξης που δεν λειτουργεί σε βάρος του περιβάλλοντος, αλλά ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις.  

Η διαχείριση της ενέργειας στο αστικό περιβάλλον εγγράφεται σήμερα στα βασικά κριτήρια κάθε τοπικής αναπτυξιακής στρατηγικής προκειμένου να αποφεύγονται τυχόν καταστροφές στο περιβάλλον, οι οποίες από το τοπικό επίπεδο διαχέονται στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο, συντονίζοντας τη δράση σε τοπικό επίπεδο, με τρόπο ώστε η κεντρική διοίκηση και οι δημόσιοι οργανισμοί να μπορούν να διασφαλίζουν την εφαρμογή.

Η επίπτωση των ενεργειακών προβλημάτων σε διάφορους τομείς του κοινωνικού συστήματος (Βιομηχανία, Μεταφορές, Οικιστικός τομέας), σε αστικό επίπεδο, εξαρτάται κατά πολύ από τη φύση των κυριότερων δραστηριοτήτων των πόλεων, το μέγεθος και την δομή τους.

Αντιλαμβανόμαστε, ως εκ τούτου, τη σημασία του ορθού σχεδιασμού, σε κάθε επίπεδο (χωροταξικού, πολεοδομικού, αρχιτεκτονικού) και το ρόλο που παίζει στην επίτευξη οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών στόχων με σκοπό την ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία των πόλεων και τον περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας και εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και ιδιαίτερα διοξειδίου του άνθρακα.  

Ο δημόσιος και ιδιωτικός τομέας παίζει βασικό και καθοριστικό ρόλο στην εκκίνηση κάθε πολεοδομικής παρέμβασης που στοχεύει στην αναβάθμιση του αστικού χώρου. Παράλληλα, σε κάθε προσπάθεια διαμόρφωσης αυτών υπεισέρχεται η ενεργειακή παράμετρος, προκειμένου να εξασφαλισθεί περιβαλλοντική και ενεργειακή αποδοτικότητα.

Τούτο εξασφαλίζεται μέσω του βιοκλιματικού-οικολογικού σχεδιασμού, που λαμβάνει υπόψη το κλίμα και αξιοποιεί τις θετικές παραμέτρους αυτού, προκειμένου να προσφέρει ελκτικότητα που θα βασίζεται όχι μόνο σε αισθητικούς παράγοντες, αλλά και στην ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων αναγκών (εξασφάλιση προστασίας από ψυχρούς και δυνατούς ανέμους, εξασφάλιση σκίασης και δροσιάς κατά τους θερινούς μήνες, κ.λ.π.). Η προσέγγιση αυτή βάζει σε προτεραιότητα τη μελέτη του τοπικού κλίματος (ηλιοφάνεια, υγρασία, άνεμοι, προσανατολισμός), καθώς και την επιλογή κατάλληλων υλικών, φιλικών στο περιβάλλον και συχνά καινοτόμων τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας.

Η εν λόγω πρακτική ευνοεί την καλύτερη διαχείριση των ενεργειακών πηγών σε όφελος του περιβάλλοντος, την προστασία από τη ρύπανση, τη δημιουργία ευνοϊκού μικρικλίματος, που βελτιώνει τις θερμοκρασίες στις αστικές περιοχές, κ.λ.π.

3. Προς αειφόρες πόλεις: Γενικές αρχές οικολογικοπυ σχεδιασμού

Στο πλαίσιο των προσπαθειών για την επίτευξη μιας ανάπτυξης που σέβεται το περιβάλλον και διασφαλίζει βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή, της αειφόρου ανάπτυξης και ιδιαίτερα αυτής των ανθρώπινων οικισμών εφαρμόζεται δέσμη πολιτικών και μέτρων, που στοχεύουν στη ριζική αντιμετώπιση του συνόλου των σημερινών προβλημάτων του αστικού περιβάλλοντος.

Σημαντικό ρόλο παίζει η μέριμνα για προστασία του περιβάλλοντος με σκοπό τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας, την ορθολογική διαχείριση των φυσικών διαθεσίμων (υδάτινα αποθέματα, παραγωγή ενέργειας), τον περιορισμό της μόλυνσης από τις αστικές και βιομηχανικές δραστηριότητες και την προστασία της υγείας του πληθυσμού, καθώς και η πρόληψη.

Τούτο είναι δυνατό μέσα από τη διευθέτηση των αντιθέσεων, που εξακολουθούν να υφίστανται σε όλα τα επίπεδα. Σε επίπεδο διαχείρισης γης επιδιώκεται η διατήρηση της αγροτικής γης σε ικανοποιητικά επίπεδα από άποψη μεγέθους και ποιότητας, η ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος και η εξασφάλιση αστικής γης για τεχνικές και κοινωνικές υποδομές. Σε επίπεδο δημογραφικής, κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης επιδιώκεται η δημογραφική ισορροπία των αγροτικών και αστικών πληθυσμών, η ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών, η εξάλειψη των περιφερειακών ανισοτήτων, η αύξηση της απασχόλησης και η εξάλειψη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.    

Για την επιτυχή υλοποίηση των δύο αυτών κεντρικών στόχων απαιτείται ουσιαστική αναβάθμιση ικανοτήτων και τεχνογνωσίας στη διαχείριση των αστικών ζητημάτων με παράλληλη διεύρυνση και ενδυνάμωση της λαϊκής συμμετοχής, καθώς και ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των μη κυβερνητικών οργανισμών για την εξεύρεση και αξιοποίηση χρηματοδοτικών πόρων και νέων τεχνολογιών στους τομείς της πληροφορικής και της επικοινωνίας.

Η εφαρμογή των αρχών της Habitat Agenda σε τοπικό επίπεδο, καθώς και των αρχών του αειφόρου σχεδιασμού έχουν λάβει ιδιαίτερη βαρύτητα στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία διαδραματίζει πλέον ουσιαστικό ρόλο στην προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης με την ανάληψη δράσεων και πρωτοβουλιών.

Είναι γεγονός ότι οι δυνατότητες παρέμβασης σε ορισμένες υποβαθμισμένες αστικές περιοχές, μέ άξονα τους ελεύθερους δημόσιους χώρους, είναι πολλές και μπορούν να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη μιας νέας αστικής κουλτούρας που δημιουργείται μέσα από την ενθάρρυνση της συλλογικότητας και της ενεργού δράσης των πολιτών. Αυτή η "αστική κουλτούρα" δημιουργείται και εκδηλώνεται κατεξοχήν σε δραστηριότητες που μπορούν να συμβούν στους ελεύθερους δημόσιους χώρους των πόλεων.  

Η ρύθμιση της λειτουργίας της πόλης, με στόχο το καλό των κατοίκων της και το καλό των μελλοντικών γενιών, προϋποθέτει όχι μόνο «θεραπεία» των ιστορικών της αξιών, αλλά και δραστική παρέμβαση στον τρόπο ζωής, μέσα από τη δημιουργία ορθών και αποτελεσματικών τρόπων διοίκησης, την ορθή διαχείριση των οικονομικών πόρων, με την ευρεία έννοια του όρου, αλλά και μέσα από μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, σε συνεργασία με τους πολίτες ισότιμα και χωρίς αποκλεισμούς.

Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τη σπουδαιότητα της εξειδίκευσης και σταδιακής ενσωμάτωσης των αρχών αυτών, ιδιαίτερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε όλες τις θεματικές πολιτικές και κυρίως του καινούργιου πνεύματος, της νέας οπτικής που φώτισε πλέον τα ζητήματα της ανάπτυξης.

Αυτή η νέα αντίληψη και φιλοσοφία, που προϋποθέτει μια νέα ηθική και σύστημα αξιών έχει, αναμφίβολα διαδοθεί ικανοποιητικά και είναι σε γνώση τουλάχιστον των υπεύθυνων της λήψης αποφάσεων, οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, επιστημόνων και αυτό το γεγονός, που από μόνο του δεν σημαίνει και πολλά -ίσως- πράγματα συνδυάζεται πλέον με ειδικά προγράμματα που ενισχύουν εφαρμογές βιώσιμων λύσεων, χρηματοδοτικά πακέτα, μηχανισμούς, νομοθετικά και άλλα εργαλεία

Η ευαισθητοποίηση των τοπικών φορέων και η ανάδειξη ισχυρών πρωτοβουλιών πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα κάθε εθνικού σχεδίου δράσης και να εναρμονίζεται με την Ευρωπαϊκή Εκστρατεία για τις Βιώσιμες Πόλεις - Local Agenda 21 – δράσεις που συμβάλλουν τα μέγιστα στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και της ποιότητα ζωής μέσα στις πόλεις.

Αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας και των δημοτικών αρχών να αξιοποιούν με τον ορθότερο τρόπο όλες τις υφιατάμενες δυνατότητες ανάπλασης και δημιουργίας και διαμόρφωσης νέων υπαίθριων ελεύθερων χώρων και να προβάλλουν βέλτιστες πρακτικές για την εφαρμογή μιας βιώσιμης ενεργειακής πολιτικής, με προτεραιότητα την αύξηση της χρήσης πρασίνου και τη δημιουργία βιώσιμων υπαίθριων χώρων. 

Η προβολή μιας κατεύθυνσης δράσεων για αειφόρο ανάπτυξη και σχεδιασμό υπαίθριων χώρων με βιοκλιματικά κριτήρια ευαισθητοποιεί την κοινή γνώμη για ουσιαστική αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο αστικό περιβάλλον και προσφέρει τη δυνατότητα στον πολίτη να γνωρίσει νέες μορφές ενέργειας, να εξοικειωθεί με την χρήση ΑΠΕ και ΟΧΕ στο αστικό περιβάλλον και να ενημερωθεί στα ζητήματα εξοικονόμησης ενέργειας.

4. Η βιοκλιματική διαμόρφωση των ελεύθερων δημόσιων χώρων

Οι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι των αστικών περιοχών δεν αποτελούν μόνο πόλους έλξης για τους κατοίκους των πόλεων, αλλά θεωρούνται αποδεδειγμένα και ρυθμιστές των κλιματικών συνθηκών κάθε αστικής περιοχής, καθώς το περιβάλλον σε αυτούς τους χώρους διαφοροποιείται τοπικά από αυτό των πυκνά δομημένων περιοχών, παρέχοντας κατά κανόνα καλλίτερες θερμικές, οπτικές και ακουστικές συνθήκες, οι οποίες μπορούν να βελτιστοποιηθούν με την εφαρμογή των κατάλληλων στρατηγικών.

Οι εν λόγω στρατηγικές βασίζονται σε μια ολιστική προσέγγιση στα ζητήματα οργάνωσης και σχεδιασμού του αστικού περιβάλλοντος, που εγγυάται ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας ζωής, ενσωματώνοντας αρχές βιοκλιματικού & ενεργειακού σχεδιασμού, ο οποίος λαμβάνει υπ' όψη του την αλληλεπίδραση του δομημένου περιβάλλοντος με το κλίμα και το φυσικό περιβάλλον και παράλληλα αξιοποιεί ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Ο βιοκλιματικός σχεδιασμός αποτελεί βασικό τμήμα του ενεργειακού σχεδιασμού, σε επίπεδο πολεοδομικού και κτιριακού σχεδιασμού και ολοκληρώνεται με την εφαρμογή συστημάτων και τεχνολογιών Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, Ορθολογικής Χρήσης και Εξοικονόμησης Ενέργειας και συστημάτων ενεργειακής διαχείρισης.

Ο βιοκλιματικός σχεδιασμός, ως παράμετρος του ενεργειακού σχεδιασμού, περιλαμβάνει την κλίμακα του κτιρίου, του οικοδομικού τετραγώνου ή και της ίδιας της πόλης και στοχεύει στην εξασφάλιση τόσο ποσοτικών (εξοικονόμηση ενέργειας για θέρμανση, ψύξη, ηλεκτροφωτισμό) όσο και ποιοτικών (θερμική και οπτική άνεση) οφελών.

Κατάλληλα διαμορφωμένοι ελεύθεροι δημόσιοι χώροι μπορούν αφενός να συνδέσουν τμήματα των πόλεων με το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, να διαμορφώσουν ευνοϊκό μικρικλίμα και να επηρεάσουν θετικά, τόσο το περιβάλλον, όσο και την κοινωνική συμπεριφορά των πολιτών.

Κάθε μελέτη διαμόρφωσης υπαίθριων αστικών χώρων πρέπει να επιδιώκει ανάδειξη και αξιοποίηση αυτών, μέσα από ποιοτικές παρεμβάσεις, που συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής της ευρύτερης περιοχής και στην ανάδειξη της ταυτότητάς της, στην αναζωογόννηση των κοινωνικών σχέσεων και στη δημιουργία ευνοϊκού μικροκλίματος, λαμβάνοντας υπόψη, τόσο κριτήρια βελτιστοποίησης συνθηκών βιολογικής άνεσης των πολιτών, όσο και κριτήρια αναζωογόνησης των χρήσεων, μέσα και γύρω από αυτούς, κάλυψης απαιτήσεων και αναγκών των πολιτών και αξιοποίησης και διεποχιακής χρήσης τους.

Βασικός γνώμονας και κατεύθυνση του σχεδιασμού είναι πάντοτε ο ίδιος ο χρήστης, οι ανάγκες και οι προσδοκίες του. Ο άνθρωπος μεταφέρεται, μέσω της βιοκλιματικής προσέγγισης, κοντά στο περιβάλλον και στις ανθρώπινες αξίες, ενώ οι κατάλληλα διαμορφωμένοι υπαίθριοι αστικοί χώροι αποτελούν πόλους έλξης των πολιτών για ενημέρωση, ψυχαγωγία και ανάπαυση, καθώς ενισχύουν την ανάπτυξη νέων κοινωνικών σχέσεων και κοινωνικών δραστηριοτήτων.  

Τα οφέλη από τη βιοκλιματική διαμόρφωση των ελέυθερων δημόσιων χώρων είναι πολλαπλά για τις σύγχονες πόλεις – κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Παράλληλα η προσπάθεια για βιοκλιματική διαμόρφωση των ελεύθερων δημόσιων χώρων συμβάλει στην ενδυνάμωση του ρόλου των τοπικών αρχών, τς συμμετοχής των πολιτών, καθώς και στην αναζωογόνηση ολόκληρων αστικών περιοχών.

Επεμβαίνοντας σε μια περιοχή, πέραν των περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων, αναβαθμίζεται και το πολιτιστικό και το οικονομικό επίπεδο της ευρύτερης περιοχής και προς τούτο για κάθε περίπτωση εξετάζεται το οικονομικό υπόβαθρο της περιοχής και συντάσσεται ανάλογο πρόγραμμα με σκοπό και την βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ενεργοποίηση μηχανισμών ανάπτυξης, τις δυνατότητες αναβάθμισης της ευρύτερης περιοχής, ενδεχόμενη αλλαγή των χρήσεων γης, κυκλοφοριακές και άλλες ρυθμίσεις.  

Οι προοπτικές και δυνατότητες ανάλογων επεμβάσεων στον αστικό ιστό είναι πολλαπλές, τόσο σε επίπεδο αναπλάσεων υποβαθμισμένων αστικών περιοχών, όσο κυρίως σε επίπεδο διαμόρφωσης αυτών.

Η εφαρμογή αρχών βιοκλιματικού σχεδιασμού μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα σχεδιασμού και εφαρμογής και για άλλα έργα ανάπλασης των Δήμων ή της Περιφέρειας και να προβληθεί ως άριστο παράδειγμα αειφόρου κατασκευής στο αστικό περιβάλλον σε εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο. Παράλληλα, συμβάλλει στην απόκτηση εμπειρίας σε άλλες εφαρμογές, σχεδιασμός ανοιχτών χώρων, παρεμβάσεις στον υφιστάμενο πυκνό αστικό ιστό, περιπτώσεις ολοκληρωτικής ανάπλασης μιας περιοχής, κ.λ.π..

Μέσω ενός ήδη δρομολογημένου πρωτοποριακού για τα ελληνικά δεδομένα συστήματος συγχρηματοδότησης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, και σε συνδυασμό με την εφαρμογή καινοτόμων σχεδιαστικών παρεμβάσεων, μπορεί να αποτελέσει δείγμα γραφής για ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο τα επόμενα χρόνια.

Η προβολή των Ο.Τ.Α. μέσα από ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δράσης το οποίο θα κινείται με βάση την εφαρμογή του βιοκλιματικού σχεδιασμού στις αναπλάσεις και σε διαμορφώσεις των υπαίθριων ελεύθερων χώρων θα έχει άμεσα πολλαπλά οφέλη, τόσο στην αναβάθμιση της ποιότητας του αστικού χώρου και στην ενδυνάμωση των κοινωνικών σχέσεων, όσο και στην θετική εικόνα των τοπικών αρχόντων, που θα αναδειχθούν ως πρωτοπόροι σε θέματα αειφόρου ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι κάτοικοι του Δήμου να ευαισθητοποιηθούν, να αναγνωρίσουν και να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή προς κάθε κατεύθυνση.

                                             5. Γενικές αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού

Κατά τη διαδικασία τυχόν αστικών αναπλάσεων και διαμόρφωσης ελεύθερων δημόσιων χώρων αναπτύσσεται μια συνολική στρατηγική, στη βάση συντονισμού των επιπέδων σχεδιασμού, όπου συμπεριλαμβάνονται γενικές αρχές και έννοιες κοινά αποδεκτές, που αποτελούν συνισταμένη του κοινού στόχου, που συνδέει την προστασία του περιβάλλοντος με την αστική ανάπτυξη.

Οι βασικές παράμετροι που επηρεάζουν τις περιβαλλοντικές συνθήκες των ελεύθερων δημόσιων αστικών χώρων είναι:

·         Οι θερμοκρασιακές διακυμάνσεις, τόσο σε επίπεδο εποχών, όσο και σε επίπεδο ημέρας

·         Η ηλιακή ακτινοβολία

·         Η σχετική υγρασία

·         Η ταχύτητα κίνσης του αέρα

·         Ο θόρυβος, που παράγεται στην περιοχή

·         Η θάμβωση

·         Η αισθητική του περιβάλλοντος και των παρόδιων κτιρίων

Οι παραπάνω παράμετροι δημιουργούν τις περιβαλλοντικές, μικροκλιματικές, συνθήκες των ελεύθερων χώρων και της ευρύτερης περιοχής. Η ορθή διαχείρισή τους, με τον κατάλληλο σχεδιασμό των χώρων και την εφαρμογή τεχνικών που να ενισχύουν ή και να παρεμποδίζουν την επιρροή τους εποχιακά και επιλεκτικά, με φυσικά ή ακόμη και με τεχνητά μέσα, πρέπει να αποτελεί βασικό στόχο για την ανάδειξη των εν λόγω χώρων ως πόλους έλξης των κατοίκων και ως φυσικούς πνεύμονες των πόλεων.  

Η διαφορά ως προς τις κλιματικές συνθήκες επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη συμπεριφορά της προσπίπτουσας ηλιακής ακτινοβολίας που παγιδεύεται στο έδαφος και στις διάφορες κατασκευές. Για παράδειγμα η κάλυψη του εδάφους με πράσινο επιδρά θετικά στο κλίμα της περιοχής, καθώς τα φυτά δεσμεύουν το 80% της ηλιακής ακτινοβολίας, αποφορτίζοντας τον αέρα από τις υψηλές θερμοκρασίες και εμπλουτίζοντάς τον με υγρασία. Ανάλογη συμπεριφορά παρουσιάζει και το έδαφος, που καθώς απορροφά την ηλιακή ακτινοβολία, την μετατρέπει σε θερμότητα και έτσι υποβοηθείται η εξάτμιση της φυσικής υγρασίας, διεργασία που συμβάλλει τα μέγιστα στη μείωση των εξωτερικών θερμοκρασιών και της επιφανειακής θερμοκρασίας του εδάφους.

Τα «αστικά» δομικά υλικά, που συνήθως επιλέγονται και για τη διαμόρφωση των ελεύθερων δημόσιων αστικών χώρων, απορροφούν την ηλιακή ακτινοβολία και δεν την επαναποδίδουν με ανάκλαση. Η θερμότητα αποθηκεύεται τότε στη μάζα των δομικών υλικών και επαναποδίδεται στον αστικό χώρο κατά τις απογευματικές-βραδινές ώρες με τις γνωστές συνέπειες δυσφορίας στους χρήστες. Εάν δε συνυπολογίζουμε και τις επιτπώσεις από τον πυκνά δομημένο αστικό ιστό και το πλήθος των ασφαλτοστρωμένων δρόμων αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του προβλήματος και του ρόλου που παίζουν τα δομικά υλικά, άρα και τη σημασία της επιλογής άλλων – κατάλληλων – δομικών υλικών.    

5.1. Τα βήματα για το σχεδιασμό

α. Οι γενικοί στόχοι σε επίπεδο αστικών αναπλάσεων

Λαμβάνονται υπόψη – αρχικά – οι παρακάτω γενικές κατεθύνσεις-στόχοι σχεδιασμού:

·      Προστασία, διατήρηση και ορθολογική διαχείριση φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων

·      Ορθολογική χρήση ενεργειακών αποθεμάτων μέσω των σχεδίων χρήσης γης

·      Προώθηση πολιτικής σχεδιασμού της αστικής ανάπτυξης με βάση την ενεργειακή απόδοση: Μείωση του φυσικού διαχωρισμού των δραστηριοτήτων και σύνδεση της ανάπτυξης με τα μέσα μεταφοράς.

·      Συνδυασμός διαφόρων τύπων χρήσης γης σε κλίμακα που να επιτρέπει μια λογική επιλογή των υπηρεσιών και των λοιπών δραστηριοτήτων.

·      Εγκατάλειψη της πολιτικής της άναρχης ανάπτυξης περιοχών μη συνδεδεμένων, απομακρυσμένων.

·      Χωροθέτηση επαγγελματικών ζωνών ή άλλων δραστηριοτήτων σε περιοχές κατάλλληλα επιλεγμένες και με εύκολη πρόσβαση με μέσα μαζικής μεταφοράς.

·      Ευαισθητοποίηση σε θέματα κατανάλωσης και εξοικονόμησης ενέργειας.

·      Συνδυασμός πολεοδομικού σχεδιασμού με ενεργειακό σχεδιασμό -δίκτυα υποδομής- επιλογή κατάλληλων ενεργειακών δικτύων ύστερα από μελέτη ενεργειακής ζήτησης και διερεύνηση του τοπικά διαθέσιμου δυναμικού των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Στη συνέχεια σε κάθε διαδικασία ανάπλασης περιοχών είναι αναγκαίο να ενσωματώνονται τα παρακάτω στοιχεία:

1.         Μελέτη σκοπιμότητας-συλλογή και αξιολόγηση μορφολογικών, περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών στοιχείων της υπάρχουσας κατάστασης των δυο περιοχών.

2.         Ανάλυση χαρακτηριστικών ελεύθερων δημόσιων χώρων – ανάλυση θερμικής, ακουστικής και οπτικής άνεσης.

3.         Μελέτη διαθέσιμων – τοπικών – κατασκευαστικών υλικών και αξιολόγηση αυτών με βασικό κριτήριο τη φιλικότητά τους στο περιβάλλον.

4.         Μελέτη φύτευσης με στόχο την εξυπηρέτηση των αρχών βιοκλιματικής διαμόρφωσης.

5.         Εξέταση δυνατοτήτων ένταξης τυχόν συστημάτων ΑΠΕ και ΟΧΕ στο αστικό περιβάλλον.

6.         Πρόγραμμα προσέγγισης και συνεργασίας με τον πολίτη – Δράσεις διάδοσης και προώθησης των έργων ανάπλασης.

7.         Αξιολόγηση των επεμβάσεων – περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά οφέλη.

Β. Οι γενικοί στόχοι σε επίπεδο της διαμόρφωσης ελεύθερων δημόσιων χώρων

Ο βιοκλιματικός σχεδιασμός αντιμετωπίζει τους ελεύθερους χώρους και το κλίμα του τόπου ως μία ενότητα αλληλεξαρτώμενη, με αμοιβαίες επιδράσεις με πρωταρχικό στόχο τον περιορισμό της κατανάλωσης συμβατικής ενέργειας και την εξασφάλιση περιβαλλοντικής άνεσης για τους χρήστες αυτών, που αποτελεί και το ζητούμενο σε κάθε διαδικασία βιοκλιματικής διαμόρφωσης ελεύθερων δημόσιων χώρων.

Τούτο επιτυγχάνεται με τον κατάλληλο σχεδιασμό, που βασικά μεριμνά να αξιοποιεί τις θετικές παραμέτρους του κλίματος, όπως διαθέσιμη ηλιακή ενέργεια για θέρμανση, δροσερούς ανέμους για φυσική ψύξη, βλάστηση για τη σκίαση του περιβάλλοντος χώρου, το φυσικό φως, την υγρασία, κ.λ.π., ενώ παράλληλα μεριμνά εξίσου για τη διασφάλιση των βέλτιστων συνθηκών βιολογικής άνεσης (θερμικής, οπτικής κλπ) για τον άνθρωπο.

Αξιοποιεί επίσης ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για τον φωτισμό, ώστε να περιορίζεται η σπατάλη στην κατανάλωση συμβατικών καυσίμων (εξοικονόμηση ενέργειας) με την ενσωμάτωση αυτών στην αισθητική και τη λειτουργία της όλης διαμόρφωσης, συμβάλλοντας έτσι και στο στόχο της απορρύπανσης της ατμόσφαιρας και στη συνεπαγόμενη ισορροπία των οικοσυστημάτων του πλανήτη.

Για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι πρέπει να εφαρμόζονται κάποιες αρχές όπως:

Σε πρώτο επίπεδο η τοπογραφία και η μορφολογία του εδάφους παίζουν καθοριστικό ρόλο, τόσο για τη ροή του ανέμου γύρω ή διαμέσου των κτιρίων και των ελλεύθερων χώρων, όπως επίσης και στη σκίαση ή τον ηλιασμό των επιφανειών.  

Από περιβαλλοντικής πλευράς μεγάλο ρόλο παίζει η χωροθέτηση του οδικού δικτύου και των διαφόρων λειτουργιών στον πέριξ αστικό ιστό.

Έλεγχος ηλιασμού – σκιασμού των χώρων

Η γνώση της πορείας του ήλιου σε όλη τη διάρκεια του χρόνου αποτελεί την πρώτη και αναγκαία προϋπόθεση για τον έλεγχο του ηλιασμού και του σκιασμού των προς διαμόρφωση ελέυθερων χώρων, οι οποίοι περιβάλλονται συχνά από κτιριακούς όγκους, που σκιάζουν εποχιακά ορισμένες επιφάνειες, ανάλογα με τον προσανατολισμό, την απόστασή τους από το χώρο και το τελικό τους ύψος.

Εξασφάλιση προστασίας από τον ήλιο το καλοκαίρι

Η σκίαση των ανατολικών και κυρίως δυτικών επιφανειών πρέπει να αποτελεί μία από τις βασικές ανάγκες για τη δημιουγία άνετων περιβαλλικών σνθηκών για τη θερινή περίοδο όλες τις ώρες της ημέρας και για την προσέλκυση χρηστών ακόμη και τις μεσημβρινές ώρες.

Η ηλιοπροστασία μειώνει την επιβάρυνση από πρόσθετη θερμότητα, που οφείλεται στην έντονη ηλιακή ακτινοβολία τους καλοκαιρινούς μήνες και μπορεί να επιτευχθεί με την κατάλληλη βλάστηση από δέντρα φυλλοβόλα, καθώς και από άλλα συστήματα ηλιοπραστασίας, όπως τέντες, πέργκολες, κ.λ.π., καθώς και εξασφάλιση φυσικού αερισμού.

Στην Ελλάδα, νησιώτικη και ηπειρωτική, παρατηρούνται μεγάλες τιμές σχετικής υγρασίας το καλοκαίρι, συνεπώς η αξιοποίηση των δροσερών ανέμων συμβάλλει στην εξάτμιση και στην αίσθηση ξηρού άνετου κλίματος μέσα στα κτίρια. Οι δροσεροί άνεμοι έχουν κατεύθυνση βορειοανατολική - τα μελτέμια - ενώ οι θαλάσσιες αύρες έχουν κατεύθυνση νότια μέχρι νοτιοανατολική. Συνεπώς πρέπει να διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των σημείων διόδου των δροσερών ανέμων, αφήνοντας ελεύθερους αυτούς τους προσανατολισμούς και η ελεύθερη ροή των δροσερών καλοκαιρινών ανέμων – αυρών, παράλληλα με μείωση της θερμοκρασίας του περιβάλλοντα χώρου κατά τη θερμή περίοδο.

Εξασφάλιση ηλιασμού το χειμώνα

Ο έλεγχος του ηλιασμού – σκιασμού των χώρων πρέπει να αφορά ωστόσο και τη χειμερινή περίοδο.

Σε περιοχές ψυχρές ο απρόσκοπος ηλιασμός θεωρείται επηβεβλημένος, ιδίως κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου. Επαρκής ηλιασμός το χειμώνα προσφέρεται από τις 9.00 πμ μέχρι τις 3.00 μμ. Η 21η Δεκεμβρίου θεωρείται η δυσμενέστερη μέρα του χειμώνα, γιατί έχει τη μικρότερη διάρκεια, συνεπώς εάν αυτή την ημέρα εξασφαλίζεται ο ηλιασμός του κτιρίου, τότε σίγουρα έχει και τον υπόλοιπο χειμώνα και μάλιστα αυξημένο σε διάρκεια και ένταση.

Προστασία από τον άνεμο το χειμώνα και εκμετάλλευση των δροσερών ανέμων το καλοκαίρι – κίνηση αέρα – συστήματα εκτροπής

Η κίνηση του αέρα, ο άνεμος, όσο θετικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει στο αίσθημα της θερμικής άνεσης κατά τη θερινή περίοδο, άλλο τόσο μπορεί να δημιουργήσει ζητήματα σοβαρής όχλησης την χειμερινή περίοδο.

Έτσι μελετώνται διάφορες στρατηγικές που διευκολύνουν την απρόσκοπτη κυκλοφορία του αέρα το καλοκαίρι και την μπλοκάρουν αντίστοιχα το χειμώνα, ή ορθότερα που τον εξαναγκάζουν να κατευθυνθεί προς τα οδικά δίκτυα, ώστε να απάγονται εύκολα και γρήγορα οι αστικοί ρύποι. Παράλληλα, η προφύλαξη από τους ψυχρούς ανέμους είναι αναγκαία κια ιδιαίτερα ευεργετική για την άνεση των πολιτών (ώστε να μπορούν να παραμείνουν σε ανοικτούς χώρους και το χειμώνα).

Σκοπός πρέπει να αποτελεί η χρησιμοποίηση συστημάτων (κατασκευών) που προστατεύουν τους χώρους από τους έντονους ψυχρούς ανέμους συμβάλλοντας στον περιορισμό της διείσδυσης του αέρα στους ελεύθερους – προς διαμόρφωση – χώρους και στη δια΄τηρηση υψηλότερων – αποδεκτών – θερμοκαρασιών. Η προστασία των εν λόγω χώρων από τους ψυχρούς – βόρειους - ανέμους έχει δύο κατευθύνσεις:

·      την εκτροπή των ψυχρών ανέμων, ώστε να μην επηρεάζονται τους υπαίθριους χώρους,

·      τη μείωση της έντασης και ταχύτητας των ανέμων,

·      την προστασία από τους επικρατέστερους χειμερινούς ανέμους με τη χρήση ανεμοφρακτών από δέντρα – βλάστηση ή/και εμποδίων ανέμου (ανεμοφράκτες).

Έλεγχος του θυορύβου μέσω ηχοφραγμάτων

      Στη διαμόρφωση κατάλληλων περιβαλλοντικών συνθηκών στους ανοικτούς χώρους των πόλεων δεν θα πρέπει να αγνοηθεί και να υποτιμηθεί η επιρροή που ασκεί ο θόρυβος που προέρχεται από ανθρωπογενείς συνήθως αιτίες, όπως κυκλοφορία οχημάτων, μηχανήματα, κτιριακές κατασκευές, κ.λ.π..

Η διασφάλιση συνθηκών ακουστικής ηρεμίας βελτιώνει σημαντικά και συνολικά τα περιβαλλοντικά στοιχεία που διαμορφώνουν την ποιότητα ζωής στους ελεύθερους αστικούς χώρους.

Η απομόνωση αυτών των στοιχείων και η μείωση των επιπέδων θορύβου, μέσω ηχοφραγμάτων – φυσικώ ή τεχνητών – (δένδρα, ηχοαπορροφητικά πανέλα, κ.ά.) και η ανάδειξη των ακουσμάτων που προέρχονται από άλλης ποιότητας ήχους (πουλιά, πίδακες, κατεκρίμνιση νερού, κ.λ.π.) αναβαθμίζει τους χώρους και διασφαλίζει στους χρήστες συνθήκες ηρεμίας και ευεξίας. 

Έλεγχος οπτικής άνεσης (θάμβωση) μέσω επιλογής κατάλληλων υλικών επίστρωσης δαπέδων

Η διαμόρφωση άνετου οπτικού περιβάλλοντος είναι μία ακόμη σημαντική παράμετρος που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο σχεδιασμό των ελεύθερων αστικών χώρων, καθώς αυτοί αποτελούν τόπους επικοινωνίας, ξεκούρασης και ψυχαγωγίας των κατοίκων.

Η οτπική άνεση χαρακτηρίζεται κυρίως από την ελαχιστοποίηση της θάμβωσης που συνήθως δημιουργείταιείτε μέσω της έκθεσης σε άμεσο φυσικό φως υψηλής έντασης (άμεση θάμβωση), είτε λόγω αυξημένης λαμπρότητας ορισμένων υλικών σε σχέση με το υπόλοιπο περιβάλλον (έμμεση θάμβωση). Βασικό στοιχείο αποτελεί ο έλεγχος των υλικών επίστρωσης και των κάθετων ή οριζόντιων επιφανειών μέσα ή γύρω από τον ελεύθερο χώρο, ώστε να μην προκαλείται ανάκλαση.   

Διαμόρφωση άμεσου περιβάλλοντος χώρου για τη δημιουργία ευνοϊκού μικροκλίματος

Το μικροκλίμα της περιοχής είναι καθοριστικός παράγοντας για την ενεργειακή συμπεριφορά του κτιρίου. Η βελτίωση του αποτελεί βασική προϋπόθεση για τον βιοκλιματικό σχεδιασμό.

Η διαμόρφωση του άμεσου περιβάλλοντος χώρου πρέπει να ικανοποιεί βασικές λειτουργίες για καλή ενεργειακή συμπεριφορά των κατασκευαστικών υλικών και τη δημιουργία θερμικής άνεσης στους υπαίθριους χώρους.

Ζητούμενο αποτελεί επίσης η αύξηση της χρήσης βλάστησης, η οποία, εκτός από την επίδραση στο μικροκλίμα και στην άνεση των χρηστών, αποτελεί και βασικό μέσο για την αναζωογόνηση και προσέλκυση της τοπικής πανίδας στο αστικό περιβάλλον, τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις πόλεις, τον περιορισμό του θορύβου, κ.λπ. 

 Η σελίδα αυτή περιέχει θέματα και παραδείγματα πρακτικού αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα κείμενα.  

schedioforall@gmail.com, στείλε κι εσύ τις δικές σου εμπειρίες....